Rozdział 18

Wygasłeś ty i wszystkie twoje sztuczki

Niall pchnął kolejną wysoką szklankę bursztynowego piwa przed moją twarz, gdy wierciłam się między nim i Eleanor. Wszyscy siedzieliśmy w wielkim okrągłym boksie obok hotelowego baru. Światło było przygaszone, a delikatna muzyka grała w tle głośnych rozmów i śmiechów. Byłam zaskoczona, jak pełni szacunku byli ludzie wobec chłopców. Praktycznie przechodzili obok nich jakby byli po prostu normalnymi ludźmi, którymi byli, ale byli normalnymi ludźmi w znanym na całym świecie boy bandzie.

Zayn siedział po drugiej stronie mnie. Przez większość czasu zachowywał się cicho: tylko czasami dołączał się do rozmowy i śmiał się, kiedy Louis albo reszta chłopaków żartowała. Słyszałam jego śmiech ponad wszystkimi, razem ze śmiechem Nialla, ale Zayna był bardziej jak niski chichot, który stopniowo stawał się głośniejszy, a jego uśmiech na twarzy towarzyszący śmiechowi był czystą emocją. Jakby był rzeczywiście szczęśliwy w tym momencie.

Skradliśmy sobie wiele spojrzeń. Patrzyłam na niego spod rzęs, gdy brałam małe łyki alkoholu. Wystawiał mi język, kiedy marszczyłam swój nos, potem uśmiechnęłam się do niego, a on odwzajemnił to z zuchwałym mrugnięciem.

Przyłapałam się na intensywnym wpatrywaniu się w Zayna więcej niż jednokrotnie. Od czasu do czasu wyłączał się i wpatrywał ponad ludźmi znajdującymi się wokół niego i właśnie wtedy miałam szansę, by zanurzyć się w jego zapierających dech w piersiach, rysach twarzy. Zaczęłam od jego nieskazitelnej, oliwkowej skóry, pokrytej plamkami wokół jego policzków i podbródka po jego oczy, które jarzyły się jasna poświatą brązu do wydętych, różowych warg. Był zachwycający.

Ktoś odchrząknął, powodując, że czar prysnął. Szybko potrząsnęłam głową i przeniosłam wzrok na winowajcę, nie dziwiąc się, gdy zobaczyłam jego zwężone, szmaragdowe oczy wpatrujące się we mnie.

- Co? – Wypaliłam głosem przesiąkniętym jadem. To spowodowało, że Zayn wrócił na ziemię i rozszerzył oczy na mój niegrzeczny ton. Harry zaśmiał się, spoglądając na swojego drinka, a potem z powrotem na mnie. Potrząsnął głową ze złośliwym uśmieszkiem niedowierzania przyklejonym na jego gorących, różowych ustach. Wywróciłam oczami i przeniosłam uwagę na rozmowę toczącą się wokół mnie i pociągnęłam duży łyk piwa.

- Możecie uwierzyć, ze jutro zaczyna się grudzień? – Liam potrząsnął głową i przyciągnął ciało Danielle bliżej siebie. – Gdzie do cholery podział się ten czas? – Zaśmiał się i umiejscowił mały pocałunek na kręconej głowie Danielle. Zachichotała.

- Kocham grudzień – wtrąciłam. Louis odwrócił się pokazując mi kciuk w górę na znak zgody.

- Tu masz rację, kobieto. Grudzień to miesiąc moich urodzin – szturchnął Eleanor, jakby ta jeszcze tego nie wiedziała. Zaśmiała się i żartobliwie uderzyła go w ramię. Uśmiechnęłam się na widok tej pary.

- Niemożliwe! Moje urodziny są w grudniu. W Wigilię, właściwie… - zamilkłam. Mieć urodziny w święto było dobre, jak i złe. Każdy jest szczęśliwy i daje ci dodatkowe prezenty, ale w tym samym czasie każdy jest całkowicie zestresowany ze względu na sezon wakacyjny.

Normalna, radosna twarz Louisa stała się poważna.

- Twoje urodziny są 24 grudnia? – Zapytał, odstawiając drinka na stolik z głośnym brzdękiem. Wolno przytaknęłam, nie bardzo pewna, co on zamierza z tym zrobić. – Nie gadaj. Moje urodziny są 24 grudnia – zaśmiałam się beztrosko. Nigdy nie poznałam kogoś, z kim mogłabym dzielić urodziny, tym bardziej, że były one w Wigilię.

- To jest kolejny powód, dlaczego powinnaś wpaść z nami na urodziny Louisa, a także twoje – odezwał się Zayn wysyłając w moją stronę podstępny uśmiech. Louis gwałtownie pokiwał głową w zgodzie.

- Tak! Zaczniemy w mieszkaniu moim i Harry’ego, a potem wyjdziemy i kompletnie się zalejemy – Louis zaczął planować noc. Wypuściłam powietrze nosem. Mój oryginalny plan był taki, by pójść na ten koncert, a potem zniknąć od One Direction na zawsze, ale wyglądało na to, ze ci chłopcy nie chcą się poddać. Przez większość czasu naprawdę cieszyłam się z wypadów z nimi. Cóż… z większością z nich. Harry siedział w ciszy, gdy myślałam nad tym zaproszeniem. Szybko na niego zerknęłam. Jego wzrok nie opuścił mnie chociaż raz.

- J-ja nie wiem – zająknęłam się w momencie, gdy nagle zaczęłam się denerwować przez natarczywe spojrzenie Harry’ego. Louis jęknął głośno.

- No dawaj, jakie inne plany miałaś na twoje… ile lat kończysz? – Uniósł brwi. Mrugałam powoli, prawie zapominając mój własny wiek.

- Dziewiętnaście. I miałam plany z moim kotem, dzięki ci bardzo – skrzyżowałam ramiona, gdy usłyszałam śmiech Nialla po mojej prawej. Szturchnęłam go łokciem, a on jedynie ciągnął swoje wycie jeszcze głośniej.

Właśnie wtedy zdecydowałam, że Niall był moim ulubieńcem.

- Ona lubi bawić się ze swoją kotką* - niski, poważny głos Harry’ego spowodował, że wszystkie rozmowy ucichły, a potem zabrzmiały śmiechy, a moje policzki się zarumieniły. Zachichotałam nerwowo razem z resztą, chociaż nie uważałam, że żart Harry’ego nie był jakkolwiek zabawny i wysyłałam mu pogróżki przez mój mózg. Powoli sączył swojego drinka, zanim jego intensywne spojrzenie powróciło na mnie. Bawiłam się rąbkiem mojej sukienki i pozwoliłam, by moje czekoladowo-brązowe  włosy zasłoniły moją twarz, blokując się od widoku Harry’ego.

- Ale poważnie – powiedział Louis, gdy śmiechy ucichły. – Teraz to musisz przyjść, gdy wiem, że mamy te same urodziny – westchnęłam i spojrzałam na niego, ciągle bawiąc się materiałem mojej sukienki.

- To chyba brzmi fajnie – wzruszyłam ramionami i zaakceptowałam jego zaproszenie. Zerknęłam na Zayna, który uśmiechał się do mnie promiennie. Także szeroko się uśmiechnęłam. Usłyszałam jęk Danielle i oglądałam, jak opiera policzek na swojej dłoni.

- Nie będę mogła przyjść – jęknęła i wypuściła z siebie zrozpaczone westchnięcie.

- Dlaczego nie? – Zapytałam, nieco rozczarowana. Miałam nadzieję, że będę miała szansę spędzić z nią więcej czasu. Ale, nadal miała Eleanor. Choć ona pewnie będzie wolała robić z Louisem… Bóg wie co.

- X-Factor tej Wigilii robi odcinek na żywo i muszę tam zatańczyć – wywróciła oczami, a moje uszy się ożywiły. Taniec? Nie wiedziałam dużo o Danielle i definitywnie nie wiedziałam, że była tancerką.

- Jesteś tancerką? – Zapytałam, pochylając się na stolikiem, by usłyszeć jej odpowiedź. Jej głowa podskoczyła w górę i w dół, gdy przytaknęła.

- Taa, właściwie to właśnie tak Liam i ja poznaliśmy się – zerknęła na niego i uśmiechnęła się. Możesz powiedzieć, że oni naprawdę się kochają. – I także tańczę w teledyskach i na ceremoniach rozdania nagród, mniej więcej, co tylko wpadnie mi w ręce – patrzyłam na nią z podziwem. Polubiłam Danielle już od początku, ale teraz… teraz myślę, że zakochałam się w niej. Zmrużyła na mnie oczy, gdy kontynuowałam pławienie się w jej chwale. Robiła to, co zawsze ja chciałam robić. Tańczyć dla życia.

- Scarlett była tancerką baletową – głos Harry’ego ponownie zadzwonił w moich uszach. Wytrzeszczyła oczy i przekręciłam szyję, by na niego spojrzeć. Nienawidziłam go za przypomnienie tego. I nienawidziłam go za wylewanie wspomnień o naszych niedbałych pocałunkach, które wróciły do mnie z tej nocy, kiedy powiedziałam mu, że tańczyłam. Nigdy naprawdę nie powiedziałam tego nikomu. Nigdy nie musiałam tego nikomu mówić. Nie chciałam nikomu mówić.

- Naprawdę? – Zapytał Zayn, gdy moje oczy złagodniały, kiedy przystosowałam się do jego twarzy. – Nigdy mi tego nie mówiłaś – wzruszyłam ramionami, czując się przypierana do muru. Niall westchnął po mojej prawej stronie. Nie pragnęłam niczego innego, jak tylko uciec z nim i pić duże piwo, dopóki nie będziemy mogli nic widzieć.

- Naprawdę nie mówiłam tego wielu ludziom – wyszeptałam i jeszcze raz zaczęłam bawić się moją zieloną sukienką.

- Ale powiedziałaś Harry’emu – ton Zayna był stanowczy. Spojrzałam na niego, niezdolna, by odczytać jego wyraz twarzy. Byłam wdzięczna, że Danielle przemówiła ponownie i uratowała mnie od niezręcznego kontaktu wzrokowego, który utrzymywałam z Zaynem.

- Tancerka baletowa? Przez jak długo? – Zapytała mnie. Ale gdy tylko otworzyłam usta, Harry odpowiedział za mnie.

- Około 16 lat – uśmiechnął się do mnie, zadowolony z siebie. Jak on to zapamiętał? Ja ledwo pamiętam cokolwiek z tamtej nocy… oprócz tego, jak się skończyła. Jeszcze raz poczułam na sobie wzrok Zayna, a czerwoność wkradła się na moje policzki.

- Taa. Szesnaście lat – wymamrotałam do Danielle.

Przez ten czas Louis i Eleanor wymknęli się niepostrzeżenie do swojego pokoju hotelowego i przysunęłam się bliżej Danielle. Liam wyglądał na znudzonego i szeptał jej do ucha. Odszeptała mu coś w stylu ‘minuta’.

- Nadal tańczysz? – Zapytała mnie, gdy reszta chłopców zatraciła się w swojej własnej rozmowie. Potrzasnęłam głową w odpowiedzi. – Cóż, biorę w tym tygodniu lekcje od mistrza baletu. Może przyjdziesz? Tylko dla zabawy – uśmiechnęła się do mnie. Moje serce zakołatało. Myślałam o powrocie do moich puent, które ukryte były w szafie. Myślałam o gorączce lądowania na pięknym tour jete*. Myślałam o zachwycających zawrotach głowy, których dostawało się po skończeniu mnogości obrotów fouette.

- Z absolutna przyjemnością – odpowiedziałam. Danielle zapiszczała i wyszukała swój telefon i powiedziała, bym podała jej numer, by mogła zadzwonić do mnie później ze wszystkimi szczegółami. Szybko to zrobiłam i oddałam jej telefon. Złapała moje ramiona do szybkiego uścisku i pożegnała się z chłopcami, zanim wybiegła ręka w rękę z Liamem.

- Cieszę się, że dzisiejszej nocy nie mam pokoju obok nich – powiedział Niall powodując śmiech, który uciekł z moich ust. Uśmiechnął się do mnie. – Zostajesz, prawda? – Uniósł na mnie brwi. Nawet nie brałam pod uwagę czasu. Ale wiedziałam, że prawdopodobnie jest już bardzo późno. I byłam już zmęczona wymyślaniem wymówek dla powodów, dlaczego nie mogę zostać dłużej z tymi chłopakami.

- Pewnie – wzruszyłam ramionami. Niall wyrzucił ramiona wokół mnie i ścisnął moje ramiona. Zerknęłam na Zayna, który uśmiechał się do nas. Nie mogłam się powstrzymać, ale zastanawiałam się, czy robiłby to samo, gdyby to Harry trzymał ramiona wokół mnie.

- Chyba będziesz musiała nocować u Harry’ego. Zayn i ja mamy pokój razem – moje oczy szalenie wyszukały oczy Nialla, gdy moja klatka piersiowa zaczęła podnosić się i opadać przez gwałtowne oddechy. Zaczęłam żałować, że dałam się tak łatwo. Zostać z Harrym? Dlaczego to ciągle się dzieje? Zrobiłam coś złego, że dał mi tak straszną karmę? Niall próbował złapać moje roztrzęsione spojrzenie, zanim przemówił.

- Coś nie tak, Scar? – Zapytał. Bardzo starałam się przełknąć ślinę, ale mój język był jak papier ścierny.

- Oh, wszystko w porządku – powiedział Harry, gdy wziął ostatni łyk napoju. Jego oczy nigdy nie opuszczały moich, a jego usta uformowały się w przebiegły uśmieszek.

 __________________

*to zdanie jest dwuznaczne, pussy – kotka lub wulgarne określenie żeńskich organów.

*tour jete - podstawowy "element" pas (kroku) klasycznego w tańcu polegający na wyrzucie nogi silnie wyprostowanej w stawie kolanowym w zadanym kierunku; w "dużych skokach" jest to także skok.
* fouette- termin oznaczający rząd tanecznych pas przypominających obracającego się bąka.


__________________________________

ok, mam nadzieję, że nie ma zbyt dużo błędów ;)

ale teraz jeszcze jedna sprawa. mianowicie, wasza druga tłumaczka @xhighway świętuje dzisiaj z Ameryką, ponieważ ma urodziny! ♥

WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO, KOCHANA! ZDROWIA, SZCZĘŚCIA I SPEŁNIENIA MARZEŃ, I OBYŚ WYTRZYMAŁA TU ZE MNĄ JAK NAJDŁUŻEJ! ;> ♥

a ja teraz zmykam do tej naszej hot piętnastki, zanieść jej prezent! ;> 

mam nadzieję, że rozdział się podobał :)

@another_camille